Alleen?
Als je echt wil herbronnen, alles opnieuw op een rijtje wil zetten, terug wil blikken en tegelijk vooruit wil kijken, dan ga je best alleen. Alleen is niet eenzaam. Op de meer populaire camino’s kun je tijdens het pelgrimsseizoen altijd contacten leggen met pelgrims uit alle werelddelen. Op minder populaire camino’s of in het stille seizoen is dat niet altijd zo. Ga je het dan ook redden? Of kan je een goeie vriend of je partner bellen om je op te peppen? En wat doe je als je pech hebt? Als je snel in paniek raakt, of niet goed kunt improviseren, ga je best niet alleen op weg.
In elk geval, als je alleen op stap gaat, moet je nooit compromissen sluiten. Je bepaalt zelf je tempo, je beslist wanneer je pauzeert, waar je slaapt, wat je bezoekt. Niets moet, alles kan. Soms vragen vrouwen of ze alleen wel veilig zijn op de camino. Het antwoord is eenvoudig: je bent er niet onveiliger dan wanneer je in eigen land alleen gaat wandelen. Gebruik gewoon je gezond verstand en geniet van je alleen zijn!
Met twee of meer?
Als het met je partner helemaal goed zit en je wil elkaar een mooie camino schenken, dan groeit dat dikwijls uit tot het mooiste wat je in je leven kon meemaken.
Dat kan ook met een of enkele goede vrienden. Het belangrijkste is dat je er niet zomaar aan begint. Een of meer maanden dag en nacht samen is niet niks. Je moet écht op dezelfde golflengte zitten, compromissen kunnen en willen sluiten, begrip hebben voor elkaars kleine zwakheden, aanvaarden dat je stap- of fietsgenoot soms andere interesses heeft. De verhalen over goeie vrienden die samen vertrekken maar na een week alleen verder stappen zijn legio. Dikwijls begint het met kleinigheden: veel of weinig kerken bezoeken, al dan niet naar de bloemetjes kijken, een of meer pintjes drinken, slapen in een albergue of een hotel, al dan niet zelf koken, te traag of te snel stappen … Maar het kan evenzeer de vriendschap nog verdiepen en leiden tot nog meer respect voor elkaar. Dat geldt ook voor ouders en grootouders die op stap gaan met een of meer (volwassen) kinderen en kleinkinderen.
Als je geen partner, broer, zus of vriend vindt om samen te pelgrimeren, maak dan gebruik van de hieronder aangereikte zoekmogelijkheden. Maak voor het vertrek aan je stap- of fietsmaatje goed duidelijk wat voor jou belangrijk is. Ga vooraf samen een paar dagen wandelen of fietsen en beslis dàn of je al dan niet samen vertrekt!
Op zoek naar een pelgrimeermaatje?
In groep?
Allerlei verenigingen en reisorganisatoren bieden caminotochten aan (KWB, Pasar, Davidsfonds, Boerenbond, Femma e.a.). Meestal gaat het om autocarreizen met logies in hotels. Bij wandelreizen lopen de deelnemers een deel van de route te voet. Soms in groep, soms mag iedereen zijn eigen tempo kiezen. Per fiets rijden ze meestal een hele camino.
Is dat wel een pelgrimstocht? Het is niet aan ons of jou om daarover te oordelen. Chacun son chemin. Besef ook dat niet iedereen in staat is om camino’s te lopen of te fietsen. Wat ook je beslissing is, alleen, met twee of in groep, je zal op de camino altijd een groot gevoel van verbondenheid voelen!
Met je hond of ezel?
Je reisgezel, dat kan ook een dier zijn, meestal een hond. Dat is een hele opagave. Los van de vraag of jouw hond lange wandelingen aankan, is er een logiesprobleem. Honden zijn in de Spaanse albergues niet welkom. In veel hotels ook niet, in restaurants vrijwel nooit (tenzij op het terras) en altijd de geschikte voeding vinden is ook niet eenvoudig! Geen aanrader. Elk jaar zijn er wel een paar Vlamingen die met een ezel naar Compostela trekken. We kunnen je eventueel met een van hen in contact brengen. Of je leest eerst de Nederlandstalige gids Op stap met een ezel van Jacques Clouteau, uitgegeven bij de Franse uitgeverij Les Editions du Vieux Crayon.
