Hoe kan je nu verder gaan als er geen weg is?
En toch is dit de manier waarop wegen ontstaan.

In plaats van rechtsomkeer te maken en te gaan waar anderen al geweest zijn, is het heilzaam om zich niet eens te laten afschrikken door het ongebaande en zelf een weg te banen.

Zich eens niet door het voorgekauwde, het reeds bekende, maar het onbekende, uit zijn comfortzone laten trekken, brengt in een mens een heel andere dynamiek teweeg.

Dit is in het bijzonder zo wat de weg naar binnen betreft. Daarbij kan een ander ons bij de hand nemen, een richting wijzen.

Maar het pad moeten we zelf trekken. Het is of iemand een eind met je gaat langs de oevers van een rivier en plots tegen je zegt: hier laat ik je los, de weg naar de bron gaat tegen de stroom in.

 

Uit: Neem niets mee voor onderweg, Erik Galle, p. 127

Een bijdrage van Ria Bruggen