Gelukkig de mens die op weg wil gaan.
Gelukkig de mens die nog te voet mag gaan.

Hij voelt de aarde, grillige grond, ruw en rauw
grond onder de voeten die hem draagt

Hij ziet de vrije lucht, zon en wolken, bomen
die het spel van de wind vertolken.

Hij ontmoet mensen, kinderen van de lente,
spelende vlinders, herfstvruchten die de winter vrezen.

Hij ontmoet mensen en hij hoort hoe zij werken
en vechten, genieten en treuren.

Hij gunt de aarde, de lucht en de mensen,
de tijd om te spreken.

Hij gunt zichzelf de tijd om te luisteren,
de tijd voor een voorzichtig wederwoord.

Hij is niet gehaast. Hij zit niemand op de hielen,
hij jaagt niemand op, hij struikelt niet over eigen voeten.

Gelukkig de mens die nog te voet wil gaan.
Gelukkig de mens, die Gods wegen wil gaan.

 

Vrij naar Mgr. Eugeen Laridon
(Het geheim van de schelp, blz. 30)