Stap voor stap

Ik ga nu, ik ga.

De voeten die me dragen, kennen mijn pas.

Soms sneller of langzaam,
nu eens bedachtzaam, dan in haast
voortdurend vooraan.

Hoe lang kan ik nog de ene voet
zo lang en onbekommerd
voor de andere zetten?

Bedankt voor de kracht in mijn ledematen,
voor het centrum in mijn hersenen
dat stuurt en leidt,
bedankt voor het grote geluk
om te gaan, elke dag …

zo lang het gaat.

 

Auteur – Vreni Merz