Stappen op de camino

Het stof van de weg
heeft mijn ogen afgestoft.
Mist werd mysterie.

Vermoeid viel ik neer.
Die mist wortels, dacht de boom
en gaf mij een staf.

Schelp na schelp stap ik
door de dauw en wek de zon.
Plots parelt de weg.

Het zanderig pad
kust vluchtig mijn voetstappen
en waait ze zacht weg.

Neem me bij de hand,
vroeg de weg me fluisterend,
ik stap nooit alleen.

Een grijs wolkendek
doet mijn passen versnellen.
De weg krimpt ineen.

 

Auteur – Daniël De Klerck

Aangebracht door Luc De Bolle