Over Jelle Nuyts. Sinds 2009 ben ik gebeten door de camino en hiken in het algemeen. Langeafstandswandelen is voor mij perfect complementair aan mijn beroep als boekhouder. Het hoofd leegmaken tegenover het vele denkwerk. Wandelen tegenover zitten.

De pelgrimstocht. Te voet vanuit Tanabe Kii naar Katsuura Kii langs de Kumano Kodo van 5 tot 8 februari 2016.

Begin 2016 trok ik op zoek naar cultuur, avontuur en kennis richting Japan. Ik wou eigenlijk naar Mars, maar Japan bleek the next best thing te zijn. Het was een reis vol ontdekking, plezier, vreemdheid, maar toch ook een beetje herkenning en dat vooral omdat ik de camino terugvond op een plek aan de andere kant van de wereld. Ik ondernam er namelijk de Kumano Kodo, de weg van de kraai met drie poten, een zusterpelgrimage van de Camino de Santiago en behaalde er het statuut van Dual Pilgrim.

Laat ik beginnen met een beetje geschiedenis. De Kumano Kodo is een duizend jaar oude boeddhistische pelgrimstocht, waarbij het shingon boeddhisme, een Japanse mengvorm van boeddhisme en shintoïsme, in al zijn glorie wordt gepraktiseerd. De streek van het bergachtige schiereiland Kii wordt al eeuwenlang beschouwd als een heilige natuurplaats en door de aanhoudende interesse ontwikkelde zich langzamerhand een pelgrimstocht.

De pelgrimstocht heeft als doel drie van de meest heilige plaatsen in het shingon boeddhisme aan te doen. Namelijk het Kumano Hongu Taisha Grand Shrine, het Kumano Hayatama Taisha Grand Shrine en het Kumano Nachi Taisha Grand Shrine. Een Grand Shrine is voor het boeddhisme wat een kathedraal is voor ons. Dus in plaats van één kathedraal krijg je er hier meteen drie. Dit toont het belang aan van het gebied die de weg doorkruist.

Meer recent, in 2004, werd de Kumano Kodo door de UNESCO als werelderfgoed erkend en is daarmee naast de Camino Francés de tweede pelgrimstocht die dit statuut heeft verworven. De twee pelgrimsoorden werken sinds 2015 samen en hebben het concept van Dual Pilgrim in het leven geroepen. Als je zowel de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela als de Kumano Kodo hebt gelopen word je uitgeroepen tot dual pilgrim. Het komt erop neer dat je een mooi certificaat krijgt op Japans rijstpapier, een pinnetje en een eervolle vermelding op de dual pilgrim website.

Achter het concept van dual pilgrim gaat een symbolische betekenis schuil. De Kumano Kodo wordt gezien als de pelgrimstocht van de rijzende zon, van het oosten. Deze tocht vormt de tegenpool van de camino waar je naar de ondergaande zon loopt en als je ver genoeg gaat, tot Finisterre, zelfs tot aan het einde van de westerse wereld. Het gaat dus over twee pelgrimages van de zon: zonsopgang en -ondergang. Daarom is de oranje kleur van de zon het symbool van het dubbele pelgrimschap.

De tocht zelf is een fantastische ervaring. Je krijgt er het gevoel van de camino in combinatie met de natuur -en cultuurpracht van traditioneel Japan. Zoals overal in Japan is het pad zeer goed en gedetailleerd bewegwijzerd. Je wandelt van Oji (soort kapelletje) naar Shrine (kerkje). Bij elke Oji en Shrine moet je een reinigend ritueel uitvoeren (tweemaal in de handen klappen, buigen, bidden en jezelf voorstellen, handen wassen en weer buigen).

Je brengt telkens de nacht door in een traditioneel Japans guesthouse, de minshuku. Deze zijn vaak uitgerust met voor ons wat ongewone zaken zoals het Japans toilet, het Japans bad, de futon als bed, de kokatsu (tafel met verwarming) en met veel geluk ook een onsen (een zwavelhoudende warmwaterbron). Bij aankomst krijg je standaard thee aangeboden maar pas nadat je de verplichte kimono hebt aangetrokken. Maar het meest aangename van een verblijf in een minshuku is zonder twijfel het eten. Ik heb nooit zo lekker gegeten als op de Kumano Kodo. Op een keer werden er tot dertien verschillende kleine gerechtjes aangeboden in één maaltijd.

Wat betreft het wandelen is het verschil tussen de Camino en de Kumano Kodo bijna net zo groot als tussen het opkomen en ondergaan van de zon. De camino lopen kan je vergelijken met een marathon lopen: een kwestie van traag opbouwen, een lange, hoofdzakelijk vlakke tocht aan een gezapig tempo. De Kumano Kodo daarentegen is eerder te vergelijken met de vierhonderd meter sprint: kort, snel en zeer intens. De tocht neemt maar vier dagen in beslag, maar je bevindt je in het Kiigebergte en moet een paar dagen na elkaar elke dag meer dan achthonderd meter hoogteverschil overwinnen. De voldoening is echter groot. Je komt prachtige landschappen tegen, je hebt de kans apen in het wild te zien en bij aankomst in het Kumano Hungo Taisha Grand Shrine word je, tenminste wanneer je voordien de camino al gelopen hebt, als dual pilgrim gehuldigd en word je meteen een Bekende Pelgrim.

Op het praktische vlak verschillen beide pelgrimages dus sterk, maar spiritueel ervoer ik bij beide een gelijkaardige kracht. De Kumano Kodo is voor mij net zoals de Camino een thin place, een plek waar hemel en aarde dichter bij elkaar staan. Vol met hulpvaardige mensen, ontmoetingen en inzichten.

Bij mijn aankomst aan het Kumano Hongu Grand Shrine, na het overwinnen van het Kiigebergte, moest ik me melden in het kantoortje van de priesters. Na bevestiging van mijn identiteit werd ik door een priester meegenomen naar het hart van het Shrine, een plek die gewoonlijk niet toegankelijk is voor buitenstaanders.

Daar begon de priester aan een ceremonie waarbij hij onophoudelijk op een grote trommel sloeg die te horen was over heel het Shrine. Toen de priester klaar was overhandigde hij de knuppel aan mij en was het mijn beurt om op de trommel te slaan. Het gevoel van bevrediging om op die trommel te slaan was enorm. Achteraf bleek ik de 153^e dual pilgrim te zijn. Ongeveer een derde ervan is afkomstig uit het Westen. Ik ben dus een van de vijftig westerlingen die ooit op de trommel van het Kumano Hungo Taisha heeft mogen slaan!

Ultreïa!

Extra informatie

Wens je over deze pelgrimsweg met Jelle contact op te nemen, e-mail dan naar [email protected].
Meer info over de Kumano Kodo vind je hier.